herta o pisaniu

„Zewnętrznie pisanie przypomina być może mówienie. Ale wewnętrznie wymaga samotności. Napisane zdania stoją wobec przeżytych faktów w takiej relacji jak milczenie wobec mówienia. Podczas gdy ustawiam moje przeżycia w zdaniach, zaczyna się upiorna przeprowadzka. Wnętrzności faktów zostają zapakowane w słowa, uczą się chodzić i przemieszczają w miejsce nie znane na początku przeprowadzki. Żeby pozostać przy tym obrazie: czuję się podczas pisania tak, jakby ktoś ustawił łóżko w lesie, krzesło w jabłku, jakby ulica przebiegała przez palec. Ale czasem jest również odwrotnie: torebka staje się większa od miasta, białko oka większe od ściany, zegarek na rękę większy od księżyca.ˮ

Król kłania się i zabija, Herta Müller

(zbiór esejów)

gęsto, opresyjnie, intensywnie.
UL/KR i brzydkie, i duszne rzeczy.


a w noc jadę nyską z kleyffem.