post-soviet liminal spaces

nie pozwalamy usunąć tej popękanej płytki,
bo rysa przypomina kształtem namiot. puste place
po trampolinach obleganych latem, po straganach
dopiero teraz rodzą rozpadliny, dopiero teraz
z czymś nam się wreszcie kojarzą. trudno wskazać
drugi kraj o takiej kondensacji piękna:
nie wyjedziesz stąd na długo i nie schowasz się
w pustej sali z poczęstunkiem na urodzinach brata.

każda kulka w Figloraju to jeden engram, ślad,
którego Karl Lashley nie wymaże lutownicą:
szczury raz wpuszczone do suchych basenów
będą w nich tonąć już zawsze, ludzie
raz wpuszczeni w życie będą nadpisywać dane
na nośnikach przepełnionych zdjęciami
pustych mieszkań, nieczynnych lunaparków.