jarzeniówki

— Czasem to tak wiesz, jadę tramwajem i myślę, że chciałbym odwiedzać biblioteki. Ale nie wszystkie. Tylko te, w których baby posadzone za starymi biurkami w kolorze ochry, nie mają nic do roboty. Jesienią to się rzuca w oczy, nie?

— Pogięło cię.

— Bo byłoby chyba całkiem nieźle, żeby te baby nie wsiąkły tak zupełnie w depresyjne światło jarzeniówek. Wiesz o czym mówię? Czy jest coś bardziej depresyjnego od bibliotekarki pod jarzeniówką? To ja bym chciał właśnie bywać codziennie w jednej miejskiej bibliotece. Wybierałbym te najmniejsze, wciśnięte nie wiadomo po co w przestrzeń dzielnic, których nikt nie podejrzewa o czytelnictwo. I tam na półkach O psie, który jeździł koleją i Dzieci z Bullerbyn. Od wejścia postanowię, że nauczę się wreszcie odróżniać Lasse od Bosse.
— Srosse. Sam napiszę książkę. O życiu. O tym co tu i teraz.

— O facecie, który potknął się o dużego, białego psa?
— Ciebie naprawdę pogięło...

biegam, czytam, piszę. buduję dialogi. kobieta-rakieta potrafiła mnie obudzić do tego ostatniego roku.

a z innej beczki i tego samego skojarzenia: 'budzik zreperowałem, już nie dzwoni' 

i jeszcze trochę z Brandysa, który zrehabilitował się w liście Zyndrama: 'Ile diabłów i aniołów mieści się w łebku od szpilki? Pożyłbym chętnie w kraju, gdzie pasmo gór dzieliłoby dobro od zła.'

'Lektorat z teorii filmu na amerykańskim uniwersytecie to rzecz interesująca, ale ty wiesz, że chodzi o coś więcej. O czym marzysz. Czego pragniesz. Teraz, dzisiaj. O tym mi donieś natychmiast.' no właśnie. to cytat, który chciałam ci dać. teraz, dzisiaj-czego pragniesz? slow life, kochanie.