o pościeli i przełomie

przypomniałam sobie moje śniade od słońca ramiona owijane na noc w kokon z chłodnej pościeli, która pachniała krochmalem. ramiona całe w piegach, sprężyste i przykurzone zwożonym całe dnie zbożem, z białawym, rozdrapanym placem po ugryzieniu komara rozrastającym się w stronę szyi. przypomniałam sobie strupy na kolanach, świeże, wciąż grubiejące od wewnątrz cichą pracą krwi. naruszone w kąpieli, wplątywały się cichcem w niepozorne kłaczki koca. nocą moje włosy wydzielały zapach wodorostów i nieprzejrzystych wód jeziora. mrówki, orientując się w sytuacji, zaczynały wynosić z mojej głowy po jednym ziarenku. każde z ziarenek było umieszczane w szczególnym miejscu. chodziło o to, by błyszczało w słońcu i ciążyło pod sercem tym duszącym pragnieniem nieznanego. 

dzieją się historie, snują się słowa, mówimy do siebie.

zwielokrotniło się we mnie wszystko co dobre.

top fajf [musiałam, żeby nie zapomnieć!]

kolejna odsłona kury.

51,30.

to jest sierpień w grudniu po niewielkim tuningu.