czerwona jodełka

w rozespanym PKS-ie relacji

Sanok-Ustrzyki, siedząc w fotelu obitym

sztuczną czerwienią w jodełkę, od której rodziły się

i umierały na skórze prawie widzialne iskry,

pisałam wiersz. słońce ugrzęzło do odwołania

na drugim brzegu rzeki, a ty-słoneczna zwinka-

przewracałaś skórę na lewą stronę, centymetr

po centymetrze. za oknami,

które nie miały kantów, w sadach bez ludzi

z hukiem pękały czereśnie.

pomyślałaś, prawie na głos,

że strasznie żal będzie wysiadać.